Ook wanneer het gaat over hoogbegaafdheid staat hét magische grenscijfer 130 nog steeds op de voorgrond.  “Enkel wanneer K. een IQ-score heeft van 130+ dan is zij welkom in de kangoeroewerking van de school.” Alsof een eenmalige prestatie tijdens een kort contactmoment bepalend mag zijn voor het onderwijsaanbod dat een kind krijgt. Alsof een IQ-cijfer ook maar iets zegt over de potentie en de eigenheid van een persoon. 

We weten allemaal dat er heel wat uitdagingen bestaan om hoogbegaafdheid te gaan meten met de bestaande intelligentietesten. Wie moeilijk te testen is, komt niet tot zijn recht in de huidige bestaande diagnostiek.

Bij intelligentietesten zoals de WISC-V zijn de normen aan de rechterkant van de Gauss curve maar op een kleine groep kinderen onderzocht. Dit maakt het zeer lastig om te gaan veralgemenen naar de volledige groep hoogbegaafden toe. De test werd immers ontwikkeld voor de ‘gemiddelden’. Daar biedt de KIQT+ een beter alternatief.

Bij de KIQT+ wordt een andere testtheorie gebruikt. Zo zijn er namelijk geen somscores (alle goede antwoorden bij elkaar) en geen afbreeknormen (stoppen na aantal foute antwoorden en veronderstellen dat een opdracht te moeilijk wordt), maar wordt er gewerkt met een computergestuurd algoritme. Hierbij wordt ook rekening gehouden met foute antwoorden en gokken.

Bij het ontwikkelen van de KIQT+ is het verbale deel weggelaten, alsook de geheugentaken en de onderdelen met tijdsdruk. Men brengt er enkel de algemene intelligentie mee in kaart (de g-factor). De subtesten die afgenomen worden, zijn in wetenschappelijk onderzoek de meest betrouwbare metingen bevonden. 

De moeilijkheden die wij in de praktijk ondervinden bij afname van de WISC-V, zoals stress door tijdsdruk, gokken, dichtklappen,… geven niet altijd een correct beeld van het potentieel van een kind. Als tester moet je over behoorlijk wat expertise beschikken om creatief om te gaan met de regels gesteld aan het gedrag van de onderzoeker. Want wat als het kind er zich vanaf maakt met een gokje of een half antwoord dan mag je daar weinig aan doen. Je kan dit enkel meenemen in je observatie, die steeds subjectief blijft.

Hoogbegaafdheid laat zich niet (samen)vatten in een getal.  Een hoogbegaafde zal zichzelf zelden identificeren a.d.h.v. een IQ-cijfer, laat staan dat hij zich hiermee zou vereenzelvigen. Nee, hoogbegaafdheid is zoveel meer dan dat en wij zouden onrecht doen aan elke hoogbegaafde persoon door hem te herleiden tot een IQ-cijfer.

Hoogbegaafdheid is een andere en meer intense manier van zijn. Het gaat gepaard met een onophoudelijk nadenken en een diep voelen. Het betreft evenzeer een honger naar steeds meer, beter en anders. Een levenslange zoektocht naar diepgang in relaties, een levenslang gevecht met zichzelf een plekje te geven in de samenleving.  

Bij het gebruik van de KIQT+ komt de nadruk dan weer te liggen op het cijfer. Daarom kiezen wij er als praktijk voor om de KIQT+ aan te vullen met gestandaardiseerde vragenlijsten die ons een beeld geven over bijvoorbeeld de sociaal-emotionele ontwikkeling en de persoonlijkheid. Op die manier sluiten we voor een stuk de subjectieve observatie uit die we nu uit noodzaak toevoegen aan een verslag met de WISC-V. Op die manier zien wij hier echt een grote meerwaarde in, gezien de KIQT+ zoals hierboven beschreven, enige niet te miskennen voordelen heeft ten opzichte van de andere bestaande intelligentietesten.